ਸ਼ਹੀਦ ਮੇਵਾ ਸਿੰਘ....

ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦੀਆਂ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਅੱਗੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕਦਰਦਾਨਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਝੁਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਿਰ ਝੁਕਦੇ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਸਿਧਾਤਾਂ ਅੱਗੇ, ਵਿਚਾਰਾਂ ਅੱਗੇ।
ਸ਼ਹੀਦ ਮੇਵਾ ਸਿੰਘ ਕਨੇਡਾ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਅਣਖ ਲਈ ਕੁਰਬਾਨ ਹੋਇਆ ਓਹ ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਰਮਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕੌਮ ਖਾਤਰ ਨਿਆਂ ਲੈਣ ਲਈ ਇਕ ਨਸਲਵਾਦੀ ਗੋਰੇ ਹੌਪਕਿਨਸਨ ਨੂੰ ੨੧ ਅਕਤੂਬਰ ੧੯੧੪ ਨੂੰ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਕੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਭਾਈ ਮੇਵਾ ਸਿੰਘ ਨੇ ਹੌਪਕਿਨਸਨ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਜਾਤੀ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਲਈ ਗੋਲੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਾਰੀ ਸਗੋਂ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼-ਵਾਸੀਆਂ ਲਈ ਅਤੇ ਕਨੇਡਾ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਅਖੰਡਤਾ ਲਈ ਮਾਰੀ ਸੀ।
ਪਿੰਡ ਲੋਪੋਕੇ ਵਾਸੀ ਸ਼ਹੀਦ ਭਾਈ ਮੇਵਾ ਸਿੰਘ ਨੇ ਜਨਵਰੀ ੧੧ , ੧੯੧੫ ਨੂੰ ਨਿਊਵੈਸਟ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਫਾਂਸੀ ਦਾ ਰੱਸਾ ਚੁੰਮਿਆ ਸੀ। ਸ਼ਹੀਦ ਮੇਵਾ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦਿਆਂ ਅੱਜ ਸਾਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਹੋਣ ਤੇ ਅਤੇ ਕਨੇਡਾ ਦੀ ਧਰਤੀ ਵਿਚਰਦਿਆਂ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਪਰ ਅੱਜ ਵੀ ਇੱਥੇ ਕਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਹੌਪਕਿਨਸਨ ਵਰਗੇ, ਬੇਲਾ ਸਿੰਘ ਗਦਾਰ (ਬੇਲਾ ਸਿੰਘ ਗਦਾਰ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਅਫਸਰ ਹੌਪਕਿਨਸਨ ਲਈ ਮੁਖ਼ਬਰੀ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਬੇਲਾ ਸਿੰਘ ਗਦਾਰ ਨੇ ਵੈਨਕੂਵਰ ਦੇ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਿੱਖ ਭਾਈ ਭਾਗ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਭਾਈ ਵਤਨ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਕੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬੇਲਾ ਸਿੰਘ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਮਿੰਟਗੁਮਰੀ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਸਰਕਾਰ ਤੋਂ ੫ ਮੁਰੱਬੇ ਜਮੀਨ ਦੇ ਇਨਾਮ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਕੇ ਵਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ। ਬੇਲਾ ਸਿੰਘ ਗਦਾਰ ਨੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਸਰਗਰਮੀਆਂ ਦੇਸ਼ ਭਗਤਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀਆਂ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਬੇਲਾ ਸਿੰਘ ਤੋਂ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਲਈ ਗਦਰ ਲਹਿਰ ਦੇ ਸੇਵਕਾਂ ਈਸਰ ਸਿੰਘ ਜੰਡੋਲੀ, ਇੰਦਰ ਸਿੰਘ ਮੁਰਾਰੀ ਅਤੇ ਬਾਬਾ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਨੇ ਜਿਆਨ (ਬੇਲਾ ਸਿੰਘ ਦਾ ਪਿੰਡ) ਪੁੱਜ ਕੇ ਬੇਲਾ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਤੋਂ ਬੱਸ ਤੋਂ ਉਤਰ ਕੇ ਆਉਂਦੇ ਨੂੰ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਘੇਰ ਕੇ ਪਾਰ ਬੁਲਾ ਦਿੱਤਾ।) ਵਰਗੇ ਬਹੁਤ ਹਨ।
ਸ਼ਾਇਦ ਭਾਈ ਮੇਵਾ ਸਿੰਘ ਵਰਗਾ ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ!
ਇੱਥੇ ਇਹ ਜਰੂਰ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਅੱਜ ਦਾ ਜਮਾਨਾ ਲੜਾਈ ਝਗੜੇ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਹਰ ਮਸਲਾ ਆਖਰ ਗੱਲਬਾਤ ਤੇ ਆਕੇ ਹੀ ਖਤਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਇੰਨਾ ਹੀ ਬਹੁਤ ਹੈ ਜੇ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ 'ਬੇਲਾ ਸਿੰਘ' ਬਣਨੋਂ ਹੀ ਹਟ ਜਾਣ।
ਸ਼ਹੀਦ ਭਾਈ ਮੇਵਾ ਸਿੰਘ ਬੇਸ਼ੱਕ ਨਾ ਬਣਨ!